Laatst kwam ik er achter dat ik een publicist ben! Dat heb ik altijd zo’n intrigerende functie gevonden: nietszeggend maar imponerend. En dat mag ik nu ook schaamteloos achter mijn naam zetten. Het grappige is namelijk dat je met zo’n titel nog niks weet over waar iemand dan over publiceert, over welk onderwerp, laat staan met welk recht van spreken (en schrijven).
Eigenlijk tonen mensen die zich publicist noemen zich nog van een bescheiden kant. Ik lees ook regelmatig dat mij onbekende mensen de volgende kwalificaties hebben: schrijver, journalist, tekstschrijver, dichter, essayist, columnist, scenarioschrijver, etcetera. Het valt nog mee dat er niet bijstaat: boodschappenbriefjesinvuller, of: bijhouder van voetbaluitslagenlijstjes.
Bij mezelf ging ik na wat ik eigenlijk allemaal doe op schrijfgebied. En ik verzamelde heel wat titels: journalist (artikelen over reizen en begraafplaatsen), webredacteur (van de site van mijn buurt), eindredacteur (weer wat anders, van vakbladen), dichter (al is het maar in december), tekstschrijver (voor de websites van anderen), blogger (ja ja iets nieuws, voor dit blog dus). Te veel om op te noemen. Dan maar samenvatten. Speciaal voor mensen die eigenlijk nergens verstand van hebben, overal een mening over hebben en ook nog bescheiden zijn.
Liesbeth, publicist (geweldig)